تأثیر فناوری‌های آموزشی بر عملکرد تحصیلی در نوجوانان پایه ششم منطقة 5 تهران

چکیده

هدف: این پژوهش با هدف بررسی تأثیر فناوری‌های آموزشی بر عملکرد تحصیلی نوجوانان پایه ششم در منطقه ۵ تهران انجام شد.   روش‌شناسی: پژوهش به روش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل انجام شد. ۳۰ دانش‌آموز به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای تصادفی انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) تقسیم شدند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه عملکرد تحصیلی درتاج (۴۸ سوال) بود که پیش‌آزمون و پس‌آزمون در هر دو گروه اجرا شد. گروه آزمایش به مدت دو هفته آموزش مبتنی بر فناوری‌های آموزشی دریافت کرد، در حالی که گروه کنترل آموزش خاصی دریافت نکرد.   یافته‌ها: نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیره (MANCOVA) نشان داد فناوری‌های آموزشی بر تمام مؤلفه‌های عملکرد تحصیلی تأثیر معناداری داشت (p<0/01). عملکرد تحصیلی کل (89%)، خودکارآمدی (85%)، تأثیرات هیجانی (81%)، برنامه‌ریزی (89%) و انگیزش (85%) افزایش معناداری داشتند و فقدان کنترل پیامد با اندازه اثر 68% کاهش یافت.   نتیجه‌گیری: فناوری‌های آموزشی باعث بهبود معنادار عملکرد تحصیلی، خودکارآمدی، تأثیرات هیجانی، انگیزش و برنامه‌ریزی نوجوانان پایه ششم شده و احساس فقدان کنترل پیامد را کاهش می‌دهد، که نشان‌دهنده تأثیر مثبت آموزش‌های مبتنی بر فناوری بر پیشرفت تحصیلی است.