اثربخشی آموزش مدیریت زمان بر درگیری تحصیلی و تفکر خلاق دانش آموزان دبیرستانی

چکیده

هدف: هدف از این مطالعه ارزیابی اثربخشی برنامه آموزش مدیریت زمان بر افزایش درگیری تحصیلی و تفکر خلاق در میان دانش‌آموزان دبیرستانی بود.   روش: این مطالعه با استفاده از طرح نیمه آزمایشی کنترل‌شده تصادفی و با دو گروه انجام شد: یک گروه آزمایشی و یک گروه کنترل، هر یک شامل ۳۰ شرکت‌کننده بودند. داده‌ها در سه نقطه زمانی جمع‌آوری شدند: قبل از مداخله، بلافاصله پس از آن، و سه ماه پس از مداخله. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های تکراری استفاده شد که توسط آزمون تعقیبی بونفرونی برای بررسی تفاوت‌های خاص بین گروه‌ها دنبال شد. تجزیه و تحلیل‌های آماری با استفاده از نرم‌افزار SPSS-27 انجام شد.   یافته‌ها: نتایج نشان داد مداخله به طور معناداری درگیری تحصیلی و تفکر خلاق را در گروه آزمایشی نسبت به گروه کنترل بهبود بخشید. در پس‌آزمون، گروه آزمایشی شاهد افزایش معناداری در نمرات درگیری تحصیلی از میانگین ۶۸.۲۰ (انحراف معیار = ۷.۴۵) به ۷۶.۳۴ (انحراف معیار = ۸.۱۵) و در تفکر خلاق از ۷۰.۱۱ (انحراف معیار = ۸.۹۰) به ۷۵.۲۸ (انحراف معیار = ۹.۳۰) بود. در مقابل، گروه کنترل تنها بهبودهای جزئی را نشان داد. نتایج تحلیل واریانس نشان‌دهنده تأثیرات معنادار گروهی (0.001>p، 13.84=(1،58)F) برای هر دو متغیر بود.   نتیجه‌گیری: بنابراین، برنامه آموزش مدیریت زمان به طور مؤثری درگیری تحصیلی و تفکر خلاق دانش‌آموزان دبیرستانی را بهبود بخشید. یافته‌ها نشان می‌دهند که آموزش ساختارمند مدیریت زمان می‌تواند افزودنی ارزشمندی به استراتژی‌های آموزشی با هدف بهبود نتایج دانش‌آموزان در حوزه‌های تحصیلی و خلاق باشد.