رابطه تدریس تحول‌آفرین و عملکرد تحصیلی با نقش میانجی اشتیاق تحصیلی در دانش‌آموزان

چکیده

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه تدریس تحول‌آفرین و عملکرد تحصیلی با نقش میانجی اشتیاق تحصیلی در دانش‌آموزان بود. روش‌شناسی: پژوهش از نظر هدف کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل 4300 نفر از دانش‌آموزان مقطع متوسطه دوم شهر نکا بودند. نمونه آماری به تعداد 353 نفر و با استفاده از جدول کرجسی و مورگان و به شیوه نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای بر حسب جنسیت انتخاب شدند. جهت گردآوری داده‌ها از سه پرسش‌نامه تدریس تحول‌آفرین بوچامپ و همکاران (2010)، عملکرد تحصیلی فام و تیلور (1999) و اشتیاق تحصیلی شافلی و همکاران (2002) استفاده شد. به منظور تحلیل داده‌ها، از مدل‌یابی معادلات ساختاری با کمک روش حداقل مربعات جزئی با استفاده از نرم‌افزار پی ال اس استفاده شد. یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان داد که بین تدریس تحول‌آفرین و اشتیاق تحصیلی با عملکرد تحصیلی در دانش‌آموزان رابطه معناداری وجود دارد (05/0>P) و مقدار 7/53 درصد از عملکرد تحصیلی و 5/66 درصد از اشتیاق تحصیلی توسط تدریس تحول‌آفرین تبیین می‌شود و متغیر اشتیاق تحصیلی اثر میانجی بر رابطه بین تدریس تحول‌آفرین و عملکرد تحصیلی را دارد. هم‌چنین شاخص‌های برازندگی مدل حاکی از آن بود که مدل ارائه‌شده از برازش مناسبی برخوردار است. بحث و نتیجه‌گیری: استفاده معلمان از روش تدریس تحول‌آفرین و تقویت اشتیاق تحصیلی در دانش‌آموزان می‌تواند عملکرد تحصیلی آنان را بهبود بخشد