تدوین و مدل‌یابی معادلات ساختاری بی‌حوصلگی دانش‌آموزان بر اساس نظریه‌های ضمنی هوش، معنای زندگی و حمایت از خودمختاری ادراک‌شده

چکیده

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی مدل‌یابی معادلات ساختاری بی‌حوصلگی دانش‌آموزان بر اساس نظریه‌های ضمنی هوش، معنای زندگی و حمایت از خودمختاری ادراک‌شده بود. روش‌شناسی: مطالعه حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش دانش‌آموزان دوره دوم متوسطه شهر تهران در سال تحصیلی 98-1397 بودند که تعداد 400 نفر از آنها با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل خرده‌مقیاس بی‌حوصلگی نسبت به کلاس در پرسشنامه هیجان پیشرفت (Pekrun et al, 2002)، خرده‌مقیاس باور ذاتی هوش در مقیاس نظریه‌های ضمنی هوش (Abd-El-Fattah & Yates, 2006)، پرسشنامه معنای زندگی (Steger et al, 2006) و مقیاس حمایت از خودمختاری ادراک‌شده (Williams & Deci, 1996) بودند. داده‌ها با روش‌های ضرایب همبستگی پیرسون و مدل‌یابی معادلات ساختاری در نرم‌افزارهای SPSS و LISREL تحلیل شدند. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که مدل بی‌حوصلگی دانش‌آموزان بر اساس باور ذاتی هوش، معنای زندگی و حمایت از خودمختاری ادراک‌شده دارای برازش مناسبی بود. یافته‌های دیگر نشان داد که باور ذاتی هوش بر بی‌حوصلگی دانش‌آموزان اثر مثبت و مستقیم و معنای زندگی و حمایت از خودمختاری ادراک‌شده بر بی‌حوصلگی دانش‌آموزان اثر منفی و مستقیم داشت (01/0>P). بحث و نتیجه‌گیری: نتایج نشان‌دهنده اثر مستقیم باور ذاتی هوش، معنای زندگی و حمایت از خودمختاری ادراک‌شده بر بی‌حوصلگی دانش‌آموزان بود. بنابراین، جهت کاهش بی‌حوصلگی دانش‌آموزان می‌توان برنامه‌هایی جهت کاهش باور ذاتی هوش و افزایش معنای زندگی و حمایت از خودمختاری ادراک‌شده طراحی و اجرا کرد