مقایسه اثربخشی روان درمانی انگیزشی و درمان شناختی-رفتاری بر خود ناتوان‌سازی تحصیلی در نوجوانان
کلمات کلیدی:
روان‌درمانی انگیزشی, درمان شناختی رفتاری, خودناتوانسازی تحصیلی, نوجوانانچکیده
هدف: خودناتوانسازی تحصیلی نقش مهمی در سایر متغیرهای تحصیلی دارد. بنابراین، هدف این مطالعه مقایسه اثربخشی روان‌درمانی انگیزشی و درمان شناختی رفتاری بر خودناتوانسازی تحصیلی در نوجوانان بود.روش‌شناسی: این مطالعه نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آن همه دانش‌آموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهر قاین در سال تحصیلی 1401-1400 بودند که 45 نفر از آنها با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و به‌صورت تصادفی در سه گروه مساوی جایگزین شدند. هر یک از گروه‌های آزمایش به‌تفکیک 10 جلسه 90 دقیقه‌ای با روش‌های روان‌درمانی انگیزشی و درمان شناختی رفتاری آموزش دیدند و گروه کنترل در لیست انتظار برای آموزش ماند. ابزار پژوهش پرسشنامه خودناتوانسازی تحصیلی شوینگر و استینسمر-پلستر (2011) بود که در مراحل پیش‌آزمون و پس‌آزمون اجرا شد. داده‌ها با روش تحلیل کوواریانس تک‌متغیری و آزمون تی مستقل در نرم‌افزار SPSS تحلیل شدند.یافته‌ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که هر دو روش روان‌درمانی انگیزشی و درمان شناختی رفتاری باعث کاهش خودناتوانسازی تحصیلی در نوجوانان شدند و اثربخشی روان‌درمانی انگیزشی در مقایسه با درمان شناختی رفتاری در کاهش خودناتوانسازی تحصیلی در نوجوانان بیشتر بود (001/0P<).بحث و نتیجه‌گیری: طبق نتایج این مطالعه بهره‌گیری از هر دو روش مداخله روان‌درمانی انگیزشی و درمان شناختی رفتاری به‌ویژه روش روان‌درمانی انگیزشی در کاهش خودناتوانسازی تحصیلی ضروری است. بنابراین، مشاوران و روانشناسان می‌توانند از روش روان‌درمانی انگیزشی در کنار سایر روش‌های موثر جهت کاهش خودناتوانسازی تحصیلی استفاده نمایند.
دانلودها
