مقایسه تأثیر تمرینات کوتاه مدت مبتنی بر بازی‌های کوچک و تمرینات سنتی مبتنی بر مهارت بر برخی شاخص‌های آمادگی جسمانی بازیکنان نوآموز فوتبال عراقی

چکیده

هدف: هدف از این پژوهش مقایسه تأثیر تمرینات کوتاه مدت مبتنی بر بازی‌های کوچک و تمرینات سنتی مبتنی بر مهارت بر برخی شاخص‌های آمادگی جسمانی بازیکنان نوآموز فوتبال عراقی بود روش‌شناسی: روش تحقیق نیمه تجربی و طرح تحقیق به صورت پیش‌آزمون-پس آزمون با گروه‌های کنترل و تجربی می‌باشد. جامعه آماری تحقیق را کودکان 10 تا 12 سال شهر بغداد تشکیل دادند. 45 نفر بر اساس معیارهای ورود و خروج و به صورت داوطلبانه و در دسترس انتخاب شدند. نمونه‌ها در سه گروه 15 نفره (یک گروه کنترل و دو گروه تجربی) به صورت تصادفی ساده تقسیم شدند. آزمون‌ها شامل آزمون ۲۷/۵ متر (سرعت)، ۹×۴ متر (چابکی)، پرش سارجنت (پرش عمودی)، ولز (نشستن و رساندن)، ایستادن روی یک پا (ایستادن لک لک یا استروک) بود. پروتکل تحقیق شامل برنامه‌های آموزشی به مدت 10 هفته و 60 دقیقه در روز و هفته ای 4 بار بود. جهت تجزیه‌وتحلیل داده‌های تحقیق از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره استفاده شد. تمام عملیات آماری پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 25 با سطح معنی­داری  05/0>P در نظر گرفته شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که فوتبالیست­های نوآموزی که تمرینات کوتاه مدت مبتنی بر بازی‌های کوچک را دریافت کرده بودند نسبت به افرادی که تمرینات سنتی مبتنی بر مهارت را دریافت کرده بودند، تعادل، توان، سرعت، انعطاف بهتری گزارش کردند (001/0>p)؛ ولی در متغیر چابکی تفاوت معنی دار نبود (00/1=p). نتیجه‌گیری: بنابراین می‌توان گفت که تمرینات کوتاه مدت مبتنی بر بازی‌های کوچک نسبت به افرادی که تمرینات سنتی مبتنی بر مهارت را دریافت کرده بودند در تمامی متغیرها به جز چابکی بهتر بودند