ارائه الگوی داربست‌ زنی در جهت ارتقاء کیفیت آموزشی با میانجیگری مدیریت زمان و یادگیری خودراهبری دانش‌آموزان دوره اول متوسطه

چکیده

هدف: این پژوهش با هدف ارائه الگوی داربست‌ زنی در جهت ارتقاء کیفیت آموزشی با میانجیگری مدیریت زمان و یادگیری خودراهبری انجام شد.   روش‌شناسی: این مطالعه به روش آمیخته اکتشافی انجام شد. جامعه آماری شامل خبرگان آکادمیک و سازمانی و دانش‌آموزان دوره اول متوسطه شهرستان قائمشهر در سال تحصیلی ۱۴۰1-۱400 بود. در بخش کیفی، 20 نفر به روش نمونه‌گیری غیرتصادفی هدفمند و در بخش کمی، 372 نفر به روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند. داده‌ها از طریق تکنیک دلفی و پرسشنامه محقق‌ساخته جمع‌آوری و با نرم‌افزارهای SPSS و Smart PLS تحلیل شد.   یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که «داربست زنی» شامل شش مولفه، «مدیریت زمان» شامل شش مولفه، «یادگیری خودراهبری» شامل هشت مولفه و «کیفیت آموزشی» شامل نه مولفه است. نتایج نشان داد که داربست‌ زنی، مدیریت زمان و یادگیری خودراهبری تاثیر معناداری بر کیفیت آموزشی دارند.   بحث و نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که داربست‌ زنی، مدیریت زمان و یادگیری خودراهبری به‌طور معناداری بر کیفیت آموزشی تأثیر دارند. این تکنیک‌ها به عنوان راهبردهای مؤثر برای بهبود فرآیند یاددهی-یادگیری پیشنهاد می‌شوند. برنامه‌ریزی و اجرای صحیح این مولفه‌ها می‌تواند به ارتقای کیفیت آموزشی منجر شود.