شناسایی سبک های مدیریتی دانشگاه خلاق و نقش آن در ایجاد کسب و کارهای نوآورانه

چکیده

هدف: هدف از این پژوهش، شناسایی سبک‌های مدیریتی خلاق در دانشگاه‌ها و بررسی نقش آن‌ها در ایجاد کسب و کارهای نوآورانه است. روش‌شناسی: این پژوهش از نظر روش، توصیفی-پیمایشی و از نظر هدف، کاربردی است. جامعه آماری شامل ۱۸۰ نفر از مدیران، اساتید و کارکنان دانشکده‌های کارآفرینی دانشگاه تهران و دانشکده‌های مدیریت و روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج بود. نمونه‌گیری به صورت تصادفی طبقه‌ای انجام شد و بر اساس جدول کرجسی-مورگان، ۱۵۲ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها پرسشنامه محقق‌ساخته بود که بر اساس پرسشنامه‌های استاندارد طراحی و تدوین شد. برای تحلیل داده‌ها از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره با استفاده از نرم‌افزار SPSS-27 استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که سبک‌های مدیریتی مشارکتی (r = 0.67, p < 0.01) و مربیگری (r = 0.83, p < 0.01) به طور معناداری با نوآوری در کسب‌وکارهای نوآورانه مرتبط هستند. مدل رگرسیون نشان داد که هر دو سبک مدیریتی به طور معناداری نوآوری را پیش‌بینی می‌کنند (F = 56.78, p < 0.01, R² = 0.79). نتایج رگرسیون چندمتغیره نشان داد که سبک مدیریت مشارکتی (B = 0.55, β = 0.46, p < 0.01) و سبک مدیریت مربیگری (B = 0.73, β = 0.62, p < 0.01) تاثیر معناداری بر نوآوری در کسب‌وکار دارند. بحث و نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش نشان‌دهنده اهمیت سبک‌های مدیریتی مشارکتی و مربیگری در تقویت نوآوری و خلاقیت در محیط‌های دانشگاهی است. مدیران دانشگاه‌ها می‌توانند با اتخاذ این سبک‌های مدیریتی، محیطی خلاق و نوآورانه ایجاد کنند که به توسعه کسب‌وکارهای نوآورانه کمک می‌کند.